de zee weet van de kortgeknipte vrouw rood in de avond
spoelt weg wat zij niet verteren kan
gesprokkelde herinneringen op het zand
de zee weet dat wij bang als hazen zijn
eenzame korrels weggeblazen
windhoos in de woestijn
de zee weet van het wandelpad
dat de verkeerde kant op liep
hoe zij daardoor de afspraak miste
of zij al dan niet die laatste woorden sprak
de zee weet dat bang zijn niet het laatste is
dat kracht uit wassend water komt
de storm van morgen
de zee weet hoe zij nu neerzijgt
bij elk altaar dat ze tegenkomt
het hoofd biddend tussen de armen
de zee weet het al meer dan honderd jaar
c.s. uit Woorden om te zeggen en te zwijgen