Fraukebrief 46: Wie F zegt moet G zeggen: Tijd om het af te kloppen

Beste Lezer,

Herinnert u zich, mei dit jaar: daar gingen we weer, met onze oproepbrieven, naar de stembus.

We vervulden onze burgerplicht en stemden ‘voor de goei of de anderen’, al naargelang eigen smaak, en we weten intussen dat smaken zeer verschillend kunnen zijn.

Een grote kiescampagne met veel beloftes ging vooraf aan de grote dag. Politici hadden de mond vol over dat het allemaal ‘anders’ zou worden.

Welnu - het is anders, er is nl. geen nieuw bestuur. Begrijp jij deze logica?

Wij burgers doen onze plicht, maar de verkozenen laten het voorlopig afweten en kibbelen nog voor er een kabinet is. Dat gaat dan van “indien jij zo doet dan doe ik zus” of “ewel, ik doe niet meer mee”. Kortom, het lijkt wel het welles -nietesspel van kinderen. Hier in dit geval dan Franstalige en Nederlandstalige kinderen.

Indien je het mij vraagt (maar niemand vraagt mij wat) is er meer aan de hand.

Politici vertonen uitstelgedrag schuiven besturen op de lange baan. Het lijkt een soort staking.

Dat huishoudhulpen het dreigen te laten afweten en staken omwille van hun lage loon, dat kan ik begrijpen maar bij politici kan dit toch niet de oorzaak zijn van de verlamming.

 Misschien durven politiekers dit kleine land niet meer besturen, of is het te moeilijk of te ingewikkeld geworden om een land(je) te besturen dat x-aantal regeringen telt?

Eerst waren er de bange burgers en nu zijn er de bange politici.

Of zijn politici bang van bange burgers?

Mijn gezond verstand zegt dat ‘niet besturen’ pas echt bangelijk is.

Mvg,

Frauke Jemand

Fraukebrief 27: Is Kiezen verliezen?(6)

‘Stilte voor de storm’

Beste lezer,

Het is komkommertijd in de politiek, of neen: er wordt gezegd dat men ‘druk bezig is achter de schermen’.

Ze, de politieke partijen bedoel ik, praten met elkaar, zeggen ze, maar in het nieuws hoor ik dat het eigenlijk nog maar aftasten is. Ik stel me voor dat men elkaar wat besnuffelt zonder daarbij handtastelijk te worden. Het praten is nog niet echt begonnen, maar er wordt gekeken hoever de ander uit zijn kot durft te komen. Hier en daar wordt een vislijn uitgegooid in de hoop iemand aan de haak te slaan. Over de duur van de besprekingen voorspellen ze si en la. Er wordt eigenlijk weinig gesproken over wat dat ons land kost, al dat overleggen, dat op zich zou nochtans een mooie besparing kunnen zijn. Besparen: een thema dat alweer op de agenda staat voor de beleidsmakers.

Ik ben geen kenner, maar ik vrees dat het allemaal lang zal duren. En dan te bedenken dat dit kleine landje een stipje op de kaart is, een speldenkop. Wanneer je een Amerikaan vraagt waar België ligt kijkt die je aan “Hmm Belgium??? Oh! You mean Zaventem and Brussels”.    

Zelf vinden wij ons zeer belangrijk met onze min of meer 12 miljoen inwoners, zo belangrijk dat we een hoop verschillende regeringen, gewesten en gemeenschappen nodig hebben om het te redden. Ik liet me vertellen dat de stad Londen meer dan 8 miljoen inwoners telt, en een stad als Istanbul heeft meer inwoners dan ons land, het zijn er ruim 14 miljoen. Hoe doet een burgervader dat daar?

Kun je dit nog volgen, lezer?

Wij met al onze regeringen, gemeenschappen en gewesten moeten nu aan de onderhandeltafel want straks zullen al die bestuurders ook nog min of meer moeten overeenkomen. Het is een ingewikkelde zaak, als je het mij vraagt.

Ja maar, zou jij, lezer, kunnen weerleggen: “We zijn toch een democratie en met die drie landstalen...is het toch niet gemakkelijk, parbleu”

En ik weerleg: India is ook een democratie met 1,2 miljard bewoners, bijzonder veel landstalen en nog meer verschillende culturen. Daar lijkt het me pas een opgave om een regering te vormen. …Niet dat het daar van een leien dakje loopt! Ik schrijf het u alleen maar om te zeggen dat er grote en kleine problemen zijn in de in de politiek en in de wereld.

 Mvg,

Frauke Jemand