Beste Lezer,
Herinnert u zich, mei dit jaar: daar gingen we weer, met onze oproepbrieven, naar de stembus.
We vervulden onze burgerplicht en stemden ‘voor de goei of de anderen’, al naargelang eigen smaak, en we weten intussen dat smaken zeer verschillend kunnen zijn.
Een grote kiescampagne met veel beloftes ging vooraf aan de grote dag. Politici hadden de mond vol over dat het allemaal ‘anders’ zou worden.
Welnu - het is anders, er is nl. geen nieuw bestuur. Begrijp jij deze logica?
Wij burgers doen onze plicht, maar de verkozenen laten het voorlopig afweten en kibbelen nog voor er een kabinet is. Dat gaat dan van “indien jij zo doet dan doe ik zus” of “ewel, ik doe niet meer mee”. Kortom, het lijkt wel het welles -nietesspel van kinderen. Hier in dit geval dan Franstalige en Nederlandstalige kinderen.
Indien je het mij vraagt (maar niemand vraagt mij wat) is er meer aan de hand.
Politici vertonen uitstelgedrag schuiven besturen op de lange baan. Het lijkt een soort staking.
Dat huishoudhulpen het dreigen te laten afweten en staken omwille van hun lage loon, dat kan ik begrijpen maar bij politici kan dit toch niet de oorzaak zijn van de verlamming.
Misschien durven politiekers dit kleine land niet meer besturen, of is het te moeilijk of te ingewikkeld geworden om een land(je) te besturen dat x-aantal regeringen telt?
Eerst waren er de bange burgers en nu zijn er de bange politici.
Of zijn politici bang van bange burgers?
Mijn gezond verstand zegt dat ‘niet besturen’ pas echt bangelijk is.
Mvg,
Frauke Jemand