Beste Lezer,
Heb je het ook moeilijk met de verschrikkelijke beelden die ons dagelijks uit Gaza bereiken? En hoelang zullen we ze nog zien nu ook de journalisten, die ter plaatse zijn, worden vermoord? Na de terreurdaad van Hamas, twee jaar geleden, kwamen er vergeldingsmaatregelen vanuit Israël. Vergelding werd oorlog, en wat voor één: zoveel doden, mannen, vrouwen maar ook veel kinderen Aanvankelijk was iedereen op zijn hoede om Israël niet voor het hoofd te stoten, het Joodse volk heeft destijds zelf zoveel meegemaakt en de daden van de Palestijnse terreurorganisatie waren vreselijk. Er was aarzeling.
Maar dan die dagelijkse beelden uit Gaza: het huis moeten achterlaten, de ruimte die beperkter en beperkter wordt, de gebombardeerde ziekenhuizen, de voorzieningen die stilaan nihil zijn, een uitgehongerd en uitgedund volk dat ronddoolt in de ellende van het puin en zijn vele graven, het gevecht om eten van hongerige burgers die door het Israëlische leger als schietschijf gebruikt worden. Er zijn geen woorden voor, de beelden zeggen meer dan genoeg.
Onze informatiemaatschappij heeft ervoor gezorgd dat de mensheid niet meer kan wegkijken, maar de vraag blijft: wat kunnen we meer doen dan handenwringend toekijken? De vraag of er een genocide aan de gang is werd niet langer gefluisterd maar luidop uitgesproken.
De mensheid heeft inmiddels begrepen dat ze moet doen wat binnen haar mogelijkheden ligt om de druk op het beleid op te voeren, dat ze bij deze brutale schending van mensenrechten niet langer lijdzaam kan toekijken. En dat doet ze op verschillende manieren. Hier in België kwamen mensen meermaals massaal op straat om duidelijk te maken dat alle mensenrechten worden overtreden. Diverse groepen schreven protestbrieven en namen standpunten in. Op allerlei evenementen en plaatsen spreken individuen zich uit. Recent durfde de Joodse schrijver David Grossmann, die zelf ooit een zoon in het Israëlische leger verloor, de oorlogsmisdaden van zijn land een genocide te noemen. Hij had gehoopt dit woord nooit in de mond te moeten nemen. Internationaal komt er protest op gang en hier en daar spreken landen zich uit om Palestina te erkennen.
Maar soms gebeuren er rare dingen die de verscheurdheid tussen volkeren aantonen: onlangs verscheen in onze stad een banner met de tekst Palestijn=Mens. Op een dag was het woord Palestijn weggeknipt en enkele dagen later werd het gat opnieuw ingevuld met de Palestijnse vlag en het woord Mens.
Of hoe zelfs ver buiten het conflictgebied een oorlog tussen volkeren tot controverse leidt.
Fotomontage Herman Baert
Met vriendelijke maar bezorgde groeten,
Frauke J.