Beste lezer,
Volgens mij zijn er twee categorieën mensen: zij die zich snel aanpassen aan nieuwigheden in de samenleving, en zij die daar niet geschikt voor zijn. Ik reken mezelf tot deze laatste.
Zo heb je mensen die vlotjes overschakelen van dienstverlening door mensen naar de digitale doe het zelf wereld. Wel, ik niet: bij mij hapert er altijd iets, of ik ben mijn code kwijt, of ik krijg geen ticket uit de stations automaat…of mijn computer laat het afweten…frustratie frustratie!
Neem nu boodschappen doen in een grootwarenhuis. Neen ik heb het hier nog niet over zelf je producten scannen(aaarch). Ik heb het over boodschappen doen met een lijstje vervolgens naar de kassa gaan waar alle gekochte spullen met een rotvaart afgerekend worden. Intussen breek ik mij het hoofd over hoe ik alles in de winkeltassen krijg. De druk achter mij is voelbaar en hoe groter die druk, hoe chaotischer ik mijn boodschappen stapel. (Oh, wat prijs ik me gelukkig in winkels waar ze dit vakkundig in mijn plaats doen! Zeg nu zelf: het is een kunst.) Vervolgens krijg ik het te betalen bedrag te horen en van de zenuwen vergeet ik soms de code van mijn kaart. Twijfel over de volgorde van de cijfers slaat toe en hoe bozer de blikken in mijn rug, hoe meer twijfel. Wanneer het dan eindelijk lukt prijs ik me gelukkig dat ik dit weer doorstaan heb. En dan heb ik het nog niet gehad over proefprojecten met winkels zonder kassier, dat zit er ook aan te komen.
Leve de buurtwinkel en betalen met ‘echt geld’ en niet te vergeten een praatje maken met ‘echte mensen’.
Of behoor ik tot de mensen met een maatschappelijke beperking of ben ik gewoon ouderwets? Jij lezer?
Mvg,
Frauke Jemand