Brief aan Rainer Maria Rilke(7) Leuven, 31 januari, 2018
R.M. mijn beste,
Helaas is dit mijn laatste brief al had ik graag nog enkele thema’s met u besproken.In uw poëzie ligt zoveel meer besloten, uw oeuvre is zo veelveelomvattend en vol.
Toch vermoed ik dat we, in de toegemeten tijd, enkele belangrijke gedachten hebben aangekaart .
Ook al is de samenleving, de tijdsgeest anders de thema’s blijven universeel.
Het zich bewust zijn van de eigen eindigheid is van alle tijden. Het alledaagse durven verlaten en voorbij de grens wandelen in dat onherbergzame gebied waar we ons alleen weten: dat blijft een uitdaging. De wereld, ook die van nu, blijven benaderen vanuit onze eigen innerlijkheid is niet makkelijk omdat we ons dan op onveilige paden wagen.
Tegelijk zal ons dat voldoening schenken.
Woorden verspillen en ze aan de veelvuldig bezongen liefde blijven geven is een noodzaak, in elke tijd. Blijvend verlangt elke mens naar geheelheid. De dichter zoekt een taal om die geheelheid uit te drukken.
Een oprechte poëtische taal vinden is soms een moeilijk zoektocht. U slaagde erin de buitenwereld van binnenuit in taal om te zetten.
‘Erde, ist es nicht dies, was du willst: unsichtbar
in uns erstehn?- Ist es dein Traum nicht,
einmal unsichtbar zu sein?- Erde! Unsichtbar!...’
R.M.R
Een universele taal die door iedereen wordt verstaan.
U bijzonder genegen en dankbaar,
c.s.