Lieve Isabelle,

In uw brieven lijkt u een zeer sterke vrouw, ik voel u echter ook aan als een jonge breekbare vriendin. In uw verslag over het bezoek aan de vrouwelijke maraboe Lella Zeyneb laat u iets merken van uw eigen triestheid over uw lot dat u aan het hare verbindt.

‘ Ik voel me triest worden bij die onrechtvaardige lijdensweg die ze misschien al jaren verborgen houdt en die pas naar boven komt in aanwezigheid van een andere vrouw die eveneens een zeer ongewone lotsbestemming heeft.’

 Zeyneb heeft u net verteld over de ondankbaarheid van de mensen, ondanks al haar jarenlange inspanningen voor de vrouwen van de gemeenschap.

U voelt haar lijden goed aan, want zelf hebt u ook veel moeten doorstaan om uw weg te kunnen volgen. Veel roddelcampagnes, van allerlei strekking, trotseerde u om uw doelen te bereiken. Er werd u verweten in politieke complotten verweven te zitten, en het feit dat u een dubbele nationaliteit had (Frans-Russisch) maakte het allemaal niet gemakkelijker. Toch was u de mening toegedaan dat uw leven een lotsbestemming was, uw bekering tot de Islam, uw drang naar reizen en de verslaggeving daarover maakten daar deel van uit. Al liet u het lot niet alles bepalen: de roddelcampagnes, die uw ongewone levenswandel wilden stoppen, liet u niet uw weg bepalen. Schrijven was inmiddels een  levensdoel geworden, zowel de journalistiek als het beschrijven van het leven zoals het zich aandiende in uw geliefde woestijn. Dit alles werd opgetekend in uw dagboeken, niemand zou u daarin tegenhouden, en ook niet in het schrijven van krantenartikels. Trouwe vrienden steunden u daarin, maar er waren ook hardnekkige vijanden die u zelfs bijna van het leven beroofden.

Bovendien trotseerde u af en toe het lot en maakte gevaarlijke keuzes. Uw schrijvende jonge leven was tot op zekere hoogte een gevaarlijk bohémienleven.

Hoe jong u ook was - u koos voor de grote wereld en het politieke schrijven, maar de tijd was te kort om uw werk af te maken. Te vroeg werd uw leven u ontnomen tijdens een overstroming in Algiers. Tot op vandaag worden uw dagboeken en brieven met belangstelling gelezen. Een jonge poëtische zieneres die gegrepen was door het wijdse, door de ruimte van de woestijn. U stelde u zelf een gedurfde opdracht door te leven midden de woestijnvolkeren. Het ‘andere’ bekoorde u en vanuit die ervaring waagde u zich aan politiek heikele thema’s.

Tot op vandaag zijn de thema’s in uw werk bijzonder actueel en inspirerend.

 U zeer nabij,

 Chantal Sap

 

Comment