Fraukebrief 56: Wie P zegt moet Q zeggen: Help de digibeten

Beste Lezer,

In mijn vorige brief vertelde ik u dat ik op zoek ben naar een zelfhulpgroep voor digibeten. Doet u mee?

Bij mij begint het al met het paswoord. Op zoveel plaatsen vragen ze om in te loggen en er zijn evenzovele paswoorden. Maar hoe onthou ik in godsnaam al die paswoorden en waar stockeer ik ze opdat ik ze niet vergeet? In plaats van een geheim dagboek kan je tegenwoordig beter een geheim paswoordenboek bijhouden. Je mag er niet aan denken dat je geheugen het laat afweten, dan ben je ook afgesloten van een heleboel informatie, je geldzaken en noem maar op…

Voor sommigen is het eenvoudig ze zeggen: ‘gebruik toch overal hetzelfde paswoord’. Maar wat als dit paswoord gekend is? Dan ligt meteen je hele privé op straat. Of: ‘ plaats al die paswoorden op je computer’. En wat als je het paswoord van je computer niet meer kent, of er loopt iets mis met je computer? Dan zijn al je toegangswegen afgesneden. Waarom zijn er op TV geen lessenreeksen over de gevolgen van digitalisering? Of moet je dat ook al online volgen?

Alles verandert razendsnel en iedereen veronderstelt dat je daar ook meteen mee weg bent. Ik heb alvast een onderwerp voor die lessen: hoe maak ik goede paswoorden, hoe kan ik ze onthouden en waar bewaar ik ze. En dat is nog maar les 1, ik kan ernog wel wat bedenken.

Wedden dat zo een programma veel kijkers zal trekken? Of maken we toch een digibeten zelfhulpclub. Wat denkt u?

Mvg

Frauke J.

Fraukebrief 55: Wie O zegt moet P zeggen: 'Wat we zelf doen doen we beter': login

Beste Lezer,

Ik zoek een zelfhulpgroep voor digibeten. Is dit fenomeen u bekend, of hebt u graag een woordje uitleg?

Onlangs wou ik me inschrijven voor een activiteit, en dit had nogal wat voeten in de aarde.

Vroeger belde ik deze vereniging en voilà: ik was ingeschreven. Betalen kon ter plekke.

Nu verwachten ze dat je je inschrijft via de computer. Dan begint het spel.

Eerst vragen ze je om in te loggen. Dat woordje ben ik intussen al gewoon, maar dan is er dat paswoord. Wat zal ik vandaag eens verzinnen, vroeg ik mij af. Het was op een maandag en ik verzon maar ter plekke ‘blauwe maandag’. Alles had ik ingevuld, van adresgegevens tot geboortedatum, en aan het eind van het verhaal verscheen een rode kring rond mijn paswoord: er moesten ook cijfers in staan en hoofletters. Ik moest al even nadenken welk paswoord ik verzonnen had (dat beloofde voor de volgende keer dat ik moest inloggen!) en aangezien het bij het begin van een nieuw jaar was zette ik er 2020 achter. BlaUweMaanDag2020 leek me wel wat te hebben.

Alles dus netjes ingevuld, maar toen ik op ‘bevestigen’ klikte bleek er iets mis te zijn met de website, dus alles weg. Een dag later probeerde ik het opnieuw maar ach en wee: hoe zat het ook weer met mijn paswoord en waar had ik nu precies een hoofdletter en waar een kleine letter gebruikt? Kortom: ik ben nog een uur zoet geweest om alles in orde te krijgen en weer liep alles mis en zou ik opnieuw moeten inloggen met een nieuw paswoord. Mijn geduld was danig beproefd toen ik ook geen gehoor kreeg op het secretariaat van die organisatie. Uiteindelijk kreeg ik dan toch iemand aan de lijn en na mijn uitbarsting vol frustratie kon ik toch nog via de telefoon inschrijven.

Digitaliseren: het lijkt vooruitgang en efficiënt maar niet voor iedereen.

Mvg,

Frauke Jemand

Fraukebrief 29: Wat we zelf doen doen we beter

‘De postbode komt nog af en toe’

Beste Lezer,

Geen regering(en), nog lang niet, maar intussen leven we verder.
Of beter gezegd: we zetten alweer een stap in de richting van ‘organiseer zelf je leven’.
Ik hoorde onlangs in het nieuws: ‘In de toekomst bestelt de postbode nog maar twee keer per week brieven’. Heb je belangrijk nieuws via een brief te melden dan betaal je meer aan postzegels.
Er wordt gezegd: ‘de mensen versturen geen brieven meer’. Net als bij de bank maakt men eerst de service duurder (via de postzegels die elk jaar opslaan) om vervolgens te zeggen dat die service niet meer nodig is. Slim bedacht.

Ik zie het al voor me: eerst vliegen de brievensorteerders aan de deur en vervolgens de postbodes. Of zullen de postbodes zich verblijden in nieuwe opdrachten, zoals pakjes aan huis bestellen bij werkende mensen die niet thuis zijn en aanbellen bij oude mensen die een aanvullend pensioen krijgen? Neen, lezer, de postbode brengt je dit pensioen niet; hij controleert of je wel degelijk thuis bent en niet in een lucratief optrekje in het buitenland zit. Enfin, zo heb ik het horen vertellen. De postbode als controleur ipv de postbode als vaste waarde in de routine van de dag; de man die vroeger het pensioen bracht, een praatje maakte en een borrel kreeg wordt dan weer iemand anders. Gisteren nog moest hij de eenzaamheid oplossen maar dat blijkt nu alweer niet meer nodig, iedereen zit vrolijk te zwaaien van achter de sansevieria’s.

Maar laat het ons bij de postbediening houden. Aangezien ik tijd heb overweeg ik om zelf mijn brieven met belangrijk nieuws aan huis te bestellen. Stel: je dient een brief naar Oostende te versturen; een heen- en terugreis naar Oostende kost me…, ik ben buiten geweest en heb de zee gezien. Wie een aanvullend pensioen krijgt heeft pech, want hij/zij moet thuis zijn voor het geval de postbode komt zien of je er wel bent.

Mvg,

Frauke J.