Beste Lezer,
Met permissie: tot nu toe noemt niemand mij een expert, maar met het gezond verstand kom je ook een heel eind. Zeven jaar geleden schreef ik je mijn eerste brieven, en raar maar waar: ik maakte me toen zorgen over het toenemende fietsverkeer. Alsof ik met een zienersblik zag of beter: aan den lijve ondervond waar de obstakels zich opstapelden.
Ik schreef je toen dat ik opnieuw op de fiets gestapt was gezien de slogan van de tijd - ‘Iedereen op de fiets’ - en ik had het over de veranderingen op het fietspad.
“Het verschil met vroeger was dat ik me niet langer alleen op het fietspad bevond, we waren met velen. Tot mijn verbazing was dat fietspad desondanks niet zoveel breder geworden. Een snorfiets raakte, op een haar na, mijn volle fietstassen. Langs een drukke weg kwam me plots een fietser in tegengestelde richting tegemoet. Een beetje paniekerig begon ik te bellen maar ik kreeg een middelvinger, blijkbaar was dit stukje fietspad tweerichtingsverkeer. Fietsen van allerlei formaten en met verschillende snelheden passeerden mij”
Intussen is er nog een veelheid aan bak- en elektrische fietsen, pedelecs, steps en fatbikes bijgekomen, maar in mijn buurt en ook in de stad zijn de fietspaden niet noemenswaardig breder geworden.
“….. in de stad geraakte ik even uit koers, want fietsers reden er kriskras door elkaar en voetgangers baanden zich tussenin een weg. Ik had al mijn concentratie nodig om heelhuids uit die doolhof te geraken.”
Nu zijn de ongelukken tussen fietsers en voetgangers en fietsers onderling schering en inslag. Merkwaardig genoeg zie ik momenteel meer auto’s stoppen bij een zebrapad dan fietsers en het is vooral de voetganger die de klos is.
‘Iedereen op de fiets’ is toe te juichen, maar wie is ‘iedereen’ ?
Vandaag vraag ik me dat nog meer af dan zeven jaar geleden. En wanneer spreken we nu van ‘de langzame weggebruiker’? Tot op vandaag wordt daaronder verstaan: de voetganger, de fietser en de ruiter. Aangezien 80% elektrisch rijdt, en sommige tot 25km/uur, kunnen we bezwaarlijk nog van langzaam spreken. Onlangs voerde een groep mensen actie tegen het onveilig weg- en voetpadverkeer. Aangezien de ‘zogenaamde langzame weggebruiker’ ook in sommige winkelwandelstraten mag snorren voelen wandelaars en langzame fietsers zich nergens meer veilig.
Bravo dat de tijden veranderen en dat er alles aan gedaan wordt, ook in het verkeer, om het klimaat te verbeteren.
Tegelijk vraag ik me af waarom er iedere keer weer op korte termijn gedacht wordt. Ik ben geen verkeersdeskundige, maar toch: waarom worden er vooraf geen plannen gemaakt om na te gaan hoeveel vehikels op wielen een moordstrookje langs een steenweg kan slikken, hoe mensen zich gedragen wanneer ze wielen, dikke wielen, elektriciteit, snelheid onder zich voelen en of de voetganger het echte voetvolk of beter de underdog in het verkeer geworden is, en ook: welke nieuwe verkeersregels nodig zijn wanneer het verkeer anders wordt ingevuld?
Deze verkeersleek denkt dat als die vragen tien jaar geleden voorwerp van onderzoek geweest waren, dit nu wellicht zou resulteren in minder ongelukken en minder ergernis tussen de verschillende weggebruikers.
Mvg,
Frauke J.
