Beste Lezer,
Het is alweer een tijd geleden dat ik je geschreven heb. Ik aarzel om het te zeggen, maar de zomer was druk. Jawel: in elke fase van het leven komt het woordje ‘druk’ regelmatig voor. Als kind heb je het druk met spelen, letters schrijven, de tafels van buiten leren (doet men dat nog?) … Als tiener heb je het druk met jezelf, met je schoolwerk, en met je recht houden midden in je eigen chaos. Eens achttien heb je het druk met een beroep leren, een job vinden en de wereld verkennen. En vanaf dan kan het vele kanten uitgaan, maar zeker weten: de drukte neemt toe.
En dat raast zo maar door tot je voor je het weet einde loopbaan bent, in sommige gevallen zijn de kinderen de deur uit, dan is het even stil. Maar algauw begint een nieuwe drukte.
Drukte die je jezelf aandoet, zeggen sommigen, drukte die een nieuw leven met zich meebrengt, drukte die van het leven van anderen op je afstraalt – kortom, zelfs op hoge leeftijd kan het druk zijn, al was het maar met ziek zijn en je opnieuw staande leren houden, deze keer letterlijk.
En zie, nu komt er alweer een nieuwe soort drukte aan, voor wie in de rijpere leeftijdscategorie valt: Seniorenmaand. Ik las het in allerlei blaadjes: er is de dag van het dierenwelzijn, de vrouwendag, de dag van het kind en ga zomaar door. … elke dag heeft zijn aandachtsdag. Dan was er ‘De week van de zorg’, dat telt op, en nu volgt ook nog ‘de maand van de senioren’.
Hoe meer dagen een doelgroep aandacht krijgt, hoe groter het probleem? Wat denk jij, lezer?
Bij deze maand heb ik wel een aantal kanttekeningen.
Waarom wordt uitgerekend november de uitverkoren seniorenmaand? In mijn ogen is dit naast februari de minst sexy maand van het jaar. November begint al meteen met twee dagen doden gedenken en op 11/11 volgen nog de dode soldaten. Intussen laat de natuur het stevig hangen en komen we dichtbij de donkerste dagen van het jaar. Niks geen lente in de lucht, geen mei met elke vogel een ei, geen vrolijke warme zomermaand, zelfs geen beginnende herfst, maar uitgerekend een maand die zich situeert op het kille snijvlak tussen herfst en winter. Bovendien eindigt het zomeruur en uitgerekend in deze sombere dagen mogen ouderlingen, door weer en wind, op stap om een maand lang gezamenlijk hun oude dag te gedenken.
Symbolischer kan niet.
Mij doet deze maandkeuze alvast denken aan de namen van huizen voor ouderenbewaring: Herfstlicht, Huize Avondrood, Winterlicht, De Zilveren Maan, Vogelzang, of erger nog: De Samaritaan, De Verlosser…Het eeuwig licht. Ook over deze namen verbaas ik me telkens weer.
Is het nu werkelijk nodig om de ouderen onder ons er permanent aan te herinneren dat ze dicht bij de winter van het leven zijn? Dat weten ze immers zelf wel. Zou zo een seniorenmaand net geen opkikker moeten zijn om het leven dat er ‘nu’ is te vieren en er in te vliegen. Ik denk bv aan: zich warmen aan de zon in een zomermaand, een bal in open lucht, gezellige avondlijke koutavonden op de stoep, huis- en tuinconcerten, schaak- en spelnamiddagen in park en plein, graffitisessies op de muren van seniorenhuizen, smulpartijen in de tuinen van ervaren groentetelers, workshops waarin ouderen hun levenservaring delen met jongere generaties, praattafels waarin mensen van alle leeftijden meningen en ervaringen over het leven uitwisselen. Kortom beste lezer: inspiratie genoeg om uit de oude bol te gaan!
Mvg
Frauke J.
