Frauke Jemandbrief 164: Een overdosis Trump

Beste Lezer,

Ik weet niet hoe jij er over denkt, maar ooit leerde ik dat woorden waar een ‘te’ voorstaat niet deugen, behalve dan ‘tevreden’.

Welnu, voor mij is er in de voorbije weken een ‘teveel aan Trump’ in de media. Je kunt geen nieuwsuitzending meer meemaken of er komt alweer een onheilsboodschap uit Amerika.

Vorig en ook dit weekend was Trump op bijna elke pagina van de krant aanwezig: uitdagende uitspraken en blikken, decreten die de haren te berge doen rijzen, schimp- en schampscheuten zijn aan de orde van de dag.

Ik vraag me af of het wel zo gezond is deze president zoveel aandacht te geven. Is het niet zoals met een kind dat anderen jent en pest: sommigen keren zich van hem af, anderen proberen zijn gedrag te kopiëren. In een klas is dit kopieergedrag nog onder controle te krijgen, daar kinderen nog kunnen bijgestuurd of, laat ons zeggen: welopgevoed worden.

Op wereldschaal is het echter een ander verhaal, want waar gaat het naartoe met deze aardbol indien elke wereldleider uitbazuint dat het klimaat er niet toe doet, dat enkel en alleen je ‘eigen volk’ telt?

Wat minder aandacht voor het negatieve gedrag is dus vooral voor een volwassene heilzaam. Want veel aandacht krijgen is ook veel macht hebben over anderen. Vooral wanneer deze volwassenen vaststellen dat grofheid, pesterijen, uitdagingen goed scoren bij een groepje fans, dan worden ze meestal nog baldadiger. In een klas zijn er ook wel kinderen die ‘the bad guy’ net leuk vinden omdat hij uit de band springt, en ook een president heeft een schare fans die dol is op foute uitspraken en beslissingen, anders zouden ze hem niet opnieuw verkiezen.

 Al sinds de covidpandemie valt mij op dat de focus in de nieuwsgaring wordt gelegd op het meest sensationele en het tot in den treure uitdiepen van slechtnieuwsverhalen. Men lijkt te vergeten dat nieuwsgaring niet alleen bestaat uit negatieve berichtgeving. Dit leidt ertoe dat een groep mensen zich afkeert van het nieuws. Ik hoor nu al mensen zeggen: “ik kijk enkel nog naar het jeugdjournaal, dat begint met goed nieuws ipv met die vervelende man die maar raaskalt en telkens in beeld komt”. Je hebt ook mensen die het nieuws bannen uit hun leven waardoor ze, volgens onderzoek, net vatbaarder worden voor fake news.

Zelf ben ik voorstander van een nieuwsdieet waarbij de duidingsprogramma’s niet eindeloos het strafste feit van de dag blijven herkauwen. Ook de neiging om het kleinste nieuwsfeit onder een vergrootglas te leggen is erg storend. Waarom denken journalisten dat je met slecht nieuws het beste verhaal maakt? Ik zie je nu denken: maar het doel van journalistiek is toch kritisch te zijn!

Uiteraard ben ik het volledig met je eens, maar soms is ‘minder net meer’.

Ik pleit er niet voor om een balorige president dood te zwijgen, wel om die president minder spreekgestoelte te geven in de media: maak wekelijks een samenvatting van één halve pagina over de laatste nieuwe ontwikkelingen en strapatsenen schrijf er een kritische commentaar en of duiding bij.

Ik pleit voor meer evenwicht in de berichtgeving: melk niet elk detail over de vorming van een nieuwe regering eindeloos uit maar plaats het één keer in een ruimere context.

Door minder herhalingen, minder spreektijd voor balorigen, minder focus op alleen het negatieve komt er meer ruimte vrij om kort en krachtig slecht nieuws te brengen. Daarnaast komt er ruimte vrij voor nieuwe ontwikkelingen, ik geef enkele voorbeelden: de trend van groepen jongeren om hun koopgedrag te veranderen en voor tweedehands/vintage te kiezen, te ontspullen…Initiatieven en levenswijzen in het daglicht te stellen die het klimaat ten goede komen. En niet te vergeten de vele nieuwe ontwikkelingen, in andere landen en continenten, die de samenleving proberen op de rails te houden. De pogingen die ondernomen worden om steden te vergroenen …de duizenden vrijwilligers die belangeloos ondersteuning bieden in zachte sectoren, de boeiende kijk van zovele mensen die nu enkel via een opinieartikel hun ei kwijt kunnen. Soms is oud nieuws ook nieuws: het kan helpen om een actueel probleem historisch te duiden.

Om maar te zeggen: er is meer nieuws te vertellen dan enkel ‘het nieuws over de nieuw verkozen president’.

 Mvg

 Frauke J.

Frauke J.98: Frauke coronabrieven: Het teveel aan slecht nieuws.

Beste Lezer,

Bent u ook wat verzadigd van slecht nieuws? Ik alleszins wel. De dag begint bij mij met koffie en de krant. Ik betrap er mij op dat ik de laatste maanden de eerste pagina’s van de krant systematisch oversla, en dan ben ik al bijna bij de sport aangekomen want het wereldnieuws blijkt amper nog te bestaan. Maar aangezien sport niet echt mijn ding is, ben ik ook daar gauw door. Hop, naar cultuur dan. Maar op cultureel gebied valt niet veel te beleven en dus is mijn krant vlug uit. Er zijn uiteraard nog de pagina’s met radio en tv-nieuws en het weerbericht. Het weerbericht, dat sla ik nooit over, het kan je opvrolijken of wat ontmoedigen, dat is een dubbeltje op zijn kant, maar toch…. En dan zijn er nog de cartoons, die heb ik graag. Je kunt dan tenminste eens lachen. En geef toe, beste lezer: we zijn hoognodig aan humor en lachen toe. In het TV-journaal en de duidingsprogramma’s is het meer van hetzelfde.

Nieuwsmakers hebben het nog altijd niet begrepen, want minutieus willen zij, samen met experten, opnieuw en opnieuw meer dezelfde thema’s uitleggen en bespreken. Er zijn veel variaties op die thema’s: wat kan er allemaal mis gaan met ons? Laatst zag ik een piepklein berichtje in een krant, waarin een viroloog al uitspraken deed over vaccins in de komende vijf jaar. Het nieuws is dan: één slechtnieuws zin uit een interview dat in een magazine stond. Speculaties over hoeveel golven we nog gaan meemaken, en verhalen over nieuwe virussen die ons bedreigen. Zeg nu zelf, lezer: je zou van minder depressief worden.

Ik heb altijd horen zeggen dat je ‘de patiënt’ maar zoveel informatie geeft als hij aankan. Zijn wij, intussen niet allemaal patiënten die een gemeenschappelijke diagnose gekregen hebben? Het is goed dat we klaar en duidelijke informatie krijgen, maar bij een ernstig zieke doe je toch ook geen uitspraken over zijn behandeling binnen vijf jaar en of hij, als hij nog leeft, al dan niet helemaal blut zal zijn of niet. Of wat hem gedurende die vijf jaar nog allemaal kan overkomen. Beetje bij beetje behappen wat je overkomt is zo al lastig genoeg.

Ik pleit dus voor meer nuchterheid in het nieuws, en daarnaast mag er meer variatie zij en hier en daar wat humor in sluipen. Soms kijk ik uit naar een ouderwetse circusvoorstelling, of waarom niet eens een reuzecartoon op de voorpagina van de krant, of het nieuws beginnen met lentebeelden(het vroegere interludium). Het mag.

Mvg,

Frauke J.