De wenskaart
Beste Lezer,
Wanneer ik de aanplakbrieven op borden in tuinen, velden en aan de ramen zie krijg ik ‘een onweerstaanbare drang’ om ook mijn persoonlijke kleine affiche te maken. Ze is niet groter dan een postkaart. Neen: liever geen foto van mezelf op de briefkaart, ik hou me liever ver van camera’s. Ook geen scheldpartij noch leugens over andere partijen omdat ik u, lezer, dan zou bedriegen. Gezien de beperkte plaats kan elke postkaart maar enkele bescheiden wensen bevatten. Ik spreek van wensen, en niet van beloftes, om de goede reden dat ik partij noch partijlid ben maar een gewone burger. Waarom zou er naast de verkiezingspanelen ook geen paneel met wensen van gewone burgers mogen staan? Je zou dan kunnen nagaan of wensen en beloftes overeenkomen. Alles kan gezegd, kan getekend worden op het kieswensbord van de burger.
In plaats van één groot aanplakbiljet hang ik dan om de zoveel dagen een postkaart naast mijn vorige postkaart. Op die manier kom ik toch aan één groot aanplakbord bestaande uit vele wenskaarten. Elke postkaart bevat slechts enkele bescheiden wensen over een thema dat van groot belang is, en dit niet enkel in verkiezingstijd.
Het motto van mijn wensencampagne is: ‘Een Niemand is ook Iemand’
Mvg,
Fr. Jemand