Beste Lezer,
Intussen weet je dat ik graag nadenk over woorden die ik hier en daar hoor vallen.
Zo hoorde en las ik laatst over ‘het voltooide leven’ en dat je het recht zou moeten hebben om dat te beëindigen.
Het woord leven is mij zeer zeker bekend, en zelfs beëindiging van het leven is al veel in de actualiteit geweest.
Het is het bijvoeglijke naamwoord ‘voltooid’ dat mij intrigeert.
‘Voltooid’ betekent dat iets af is; er gebeurt daarna niets meer’, volgens het woordenboek. Hoe zit het dan met ‘leven’? ‘Van leven kan gesproken worden als er zich een proces afspeelt van begin (verwekking) tot aan het einde (dood )’, aldus opnieuw het woordenboek.
Oei, daar geraak ik toch wel van in de knoop, want leven betekent net dat je nog niet dood bent. Is het niet eigen aan leven dat er altijd wel iets gebeurt, al is het een eekhoorn zien die zijn oogst zoekt voor de winter, een nieuwsfeit waar je stil bij staat, een praatje in de winkel…?
Volgens mij staan de woorden voltooid en leven haaks op elkaar.
Maar misschien moet ik het allemaal niet zo letterlijk nemen en heeft het meer te maken met hoe een mens zijn leven bekijkt.
Ik ben geen specialist ter zake maar er blijft mij één en ander dwars zitten: hoe weet je dat je leven af is? Voel je je niet meer nuttig? Maar wat is nuttig zijn? Heb je alles al meegemaakt? Heeft het leven geen geheimen meer voor jou? Is er geen verwondering geen verbazing meer? Heb je het gevoel dat de samenleving je niet meer moet?
En indien het leven af is voor jou: hoe zien je naasten dit dan? Kunnen zij betekenis halen uit je voltooide leven, ervan leren? Ligt daar dan geen mogelijk nieuwe opdracht voor jou, nl. ‘er zijn’?
Men associeert het voltooide leven met ouderen maar er stappen bijna dagelijks jongere mensen uit het leven. Zou het kunnen dat zij hun leven ook als voltooid beschouwen of houden ze het het gewoon voor bekeken? Waar ligt dan het verschil?
Jong of oud leven: wanneer men er een punt wil achter zetten omdat het ‘voltooid’ is is er een voorliggend probleem. Waarom beschouwen mensen hun leven als voltooid of houden ze het voor bekeken? Waar willen ze aan ontsnappen en wat is de bijdrage van de samenleving hierin?
Of hoe een eenvoudig bijvoeglijk naamwoord bij mij veel vragen oproept.
Mvg
Frauke J.