Viewing entries in
tuinman

Comment

Brief 3 Aan hem die uren in de tuin werkt Leuven, zomer 2018

“Toch nog durven de weg van de chaos inslaan in de hoop daar ergens het licht te vinden, al is het dan het ochtendlicht van de vroegte na het gemaskerde bal” H.Hesse

 

Beste Tuinman,

 Op een plaats waar niemand een tuin zou vermoeden ligt deze oase, dit rust- en ankerpunt.Hier wordt achteloos aan voorbijgegaan, voorbijgereden.

Ooit lag wellicht een rustige landweg langs uw woning en tuin. Zo een weggetje dat leidde naar één van de naburige dorpen. Ik vermoed zelfs dat het landschap hier rond wijds en ruim was. De wandelaar had er uitzicht op akkers, velden en veel verte. De rustige landweg heeft plaats gemaakt voor een rijweg. Het lieflijke landschap waarin de natuur de baas was en waar huizen in mochten vertoeven is verdwenen. Wat overblijft is een spaghetti van wegen, grijze lussen en daar middenin een kleine oase: uw huis heeft stand gehouden. Alleen tussen wegen die op hun beurt naar ergens leiden. Bijna iedereen is weggegaan. Ik kan me voorstellen dat dit eiland een plaats kan zijn om alleen te zijn, schoonheid te scheppen middenin de lelijkheid. Uw huis als ankerpunt, schuiloord temidden de reizenden.

Het doet me denken aan de vroegere rozentuinen in de woestijn. In de rozentuin in de Perzische woestijn legde men, ondanks de droogte en het rotsige, toch een kleine oase van strak gelijnde perkjes en sierlijke rozen aan. Men zocht systemen om deze tuin te kunnen bevloeien, de natuurelementen te overwinnen. U beoefent een hedendaags kluizenaarschap tussen een doolhof van wegen. Het is “een van de wereld weg” waarnaar mijn ogen getrokken worden telkens ik in de buurt kom. 

Ondanks het razen rondom staat de tijd hier stil en altijd is er iets te zien, iets nieuws. Er is een grote verscheidenheid aan bloemen en de schakering ervan verschilt naargelang het seizoen. Er zijn perkjes waarin de bloemen weelderig hun gang gaan, op andere plaatsen hebt u er strak de hand aan gehouden. In de gelijnde buxushaag zie ik de sterke leiding van uw hand. Met tijd en regelmaat loopt de grasmaaier over het gazon, met een zekere gestrengheid houdt u het gras kort.

Uw tuin heeft twee gelaatstrekken: een liefdevolle, gulle,  bijna zachte vrouwelijke streling die door de kleurige bloemenweelde waait. Anderzijds ligt er ook een gestrenge rimpeling in het gelaat van uw tuin. Hier en daar is dit duidelijk merkbaar door een strakke lijn in een kort gesnoeide haag, het kort gehouden gras…een mensenhand die de wildgroei tracht in toom te houden.

Van hieruit bekeken is dit alles ten zeerste in evenwicht.

 Zoals steeds,

 C.S.

Comment