Beste tuinman,
Wat voor iemand anders onkruid is durf ik aan te wijzen als mooie bloemen. Ik schets u mijn verbazing over die fijne, kleine plantjes die de natuur bewonen en die tot onkruid worden gerekend. Neem nu het herderstasje met de fijne beursvormige blaadjes, de kleine trossen witbloemige kopjes. Met enige nostalgie blik ik terug op de uitwaaierende paardenbloemen waarmee we het spelletje ‘je ziet me wel, je ziet me niet’ speelden. Als kind vertraagden ze mijn weg naar school, ik bleef de pluisjes de lucht inblazen, mij er niet van bewust dat ik het zaad van de paardenbloem welig liet tieren... Nooit heb ik begrepen waarom destijds al die bermen met kleurige veldbloemen gemaaid werden.
Een tuin zie ik als één grote speelplaats van wilde schoonheid, een geschenk uit de hemel. Vindt u mij naïef? U hebt wellicht gelijk.
Er is een wisselwerking tussen het hand- en wroetwerk en dat wat de mens in de schoot geworpen wordt. Dat het cliché ‘niets voor niets’ ook hier bewaarheid wordt, daar sta ik weinig bij stil. Het liefst wil een mens één sprookje behouden en stiekem hoop ik dat dit de tuin mag zijn. De sprookjestuin waar ‘het wonder van de natuur’ zijn werk doet. Niets is minder waar, helaas!
Uw blik is soms zorgelijk, en in deze weken vooral naar de lucht gericht, want voor groei en bloei bent u afhankelijk van de natuurelementen. De regen blijft te lang uit of is te overvloedig, dan weer is het de zon die zo nodig moet schijnen. Soms is het gewoon wachten tot de nukken van de natuur voorbij gaan.
“Wat zijn we toch ondanks al onze autonomie gebonden aan de krachten van de natuur en wat stelt onze wil nu voor wanneer de natuur het laat afweten!” schrijft Schiller in een brief aan Goethe (Jena 27-2-1795).
De afhankelijkheid van of het spel tussen mens en natuur maakt de mens bewust van wie wij, maar, zijn. De oude weerspreuken verkondigen ook in nieuwe tijden hun waarheid: “Als dagen lengen, gaan de nachten strengen”.
“Een droge maart en een natte april is de boeren naar hun wil”.
De mooiste vind ik deze: “ Nieuwe maan met helder licht brengt ons van droogte het bericht”.
Wanneer ik u dag na dag bezig zie dan lijkt het alsof niets, zelfs niet de grilligheid van moeder natuur, uw bezigheden kan verstoren. U lijkt als vanzelfsprekend aanwezig, zij het nu bij zon, regen of wind….
Tot binnenkort,
C.S.