Wit gedicht

Dat je er bent

aarde en lucht

vanzelfsprekend aanwezig

gras op de grond

verdwijnend groen

 

Dat je spreekt

tak in de bomen

vanzelfsprekend geruis

fluisterend blad

vogel verscholen, vis

niet aanspreekbaar

stil

water in de vijver

dan weer verschijnend

opbloemende viburnum

uitdeinend wit in de struik

 

Waar je ook bent

ik weet je aanwezig

adem en zucht

zon op de huid

stof in de poriën

 

Dat op een dag

de viburnum zijn bloem verliest

ontstaat een niet vanzelfsprekende leegte

waarvan de seizoenen verstommen

c.s. uit ‘Woorden om te zeggen en te zwijgen

Comment